Wat door mijn hele leven met en zonder paarden heen loopt is dat ik graag zie dat dieren en mensen in balans zijn, en dat
het me opvalt hoeveel mensen uit onbegrip of gebrek aan kennis paarden verkeerd behandelen. Met dwang een paard
in de krul trekken en dan de signalen die het paard geeft als ongehoorzaam gedrag beschouwen, zie ik toch nog
veel te vaak gebeuren.
Ik probeer mensen op vriendelijke wijze bewust te maken van wat er gebeurt en hoe dat eventueel op te lossen of
te veranderen met een paardvriendelijke aanpak. Dit werkt het best bij mensen die open staan voor verandering
en zelf om hulp vragen.
Vriendelijkheid, vertrouwen en respect naar het paard toe staat bij mij voorop. Daarnaast heb ik het afgelopen jaar de opleiding
tot Instructor Centered Riding Level 1 succesvol afgerond. Het rechtrichten en Centered Riding vind ik een hele
mooie combinatie. Het paard in balans laten lopen met een ruiter erop die in balans zit en met zachtheid kan
sturen is prachtig.
Mijn verhaal (vervolg)
Door de lange leerschool met Laaf heb ik veel geleerd over de biomechanica van het paard en dat samen met het rechtrichten
zorgt ervoor dat veel paarden met bewegingsproblemen of zelfs blessures zoals Kissing Spines of Hoefkatrolontsteking
weer enorm verbeteren. Vandaar ook dat ik veel werk met paarden die revalideren of hinder ondervinden van de
natuurlijke scheefheid van een paard.
Sinds mijn 6e ben ik al dol op paarden, ik heb vanaf die leeftijd een aantal jaar lesgereden bij een manege en ben toen overgestapt
naar lessen bij iemand op de boerderij. Van mijn 12e tot mijn 14e jaar had ik een verzorgpony: Sander Welsh B.
Op mijn 14e leaste ik voor het eerst een Pony. Dat was Brenda, een hele pittige draver merrie. Door weer en wind ging ik
elke dag op mijn fiets na school naar haar toe. Brenda was mijn maatje die me door de pubertijd heen trok. Uren
was ik met haar op stal. Ze was een merrie met veel karakter en langzaam aan werd ze rustiger en minder gespannen.
We konden samen uren zonder zadel zwerven door de polder. Ook hebben we veel gesprongen. Brenda was helaas niet
zo groot en ik groeide gestaag door.
Van mijn 18e tot mijn 23e mijn eerste 'echte' paard. Quellent v/h Meerdaalwoud Bwp 1.75cm Ruin. Quint kreeg huidkanker en
moest ik op 9 jarige leeftijd laten inslapen.Hij was een absolute kanjer.
Toen kwam Laaf op mijn pad. Laaf, de allerliefste knapste en grootste. Ze was een KWPN merrie van 1.87 meter. In eerste instantie
was ik haar bijrijdster maar al snel werd dat meer. Vanaf de dag dat ik Laaf zag wilde ik met haar naar de kliniek
omdat haar bewegingspatroon niet klopte. Ook was ze geestelijk geknakt na een tijd als manege paard te hebben
gewerkt. Bij de kliniek werd mijn vermoeden bevestigd: Hoefkatrol onsteking fase 4 in beide voorbenen, spat rechts-achter
en artrose in hals en rug. Als het aan de kliniek lag einde verhaal, maar het werd een nieuw begin.
Ik ben met haar naar Antoine de Bodt gegaan. Er ging een wereld voor me open, een wereld die rechtrichten heet. Na vele stages
in Belgie en regelmatig les van een door Antoine opgeleide instructeur in NL werd Laaf steeds sterker en ze liep
ook weer rad. Een aantal jaar geleden heb ik zelf de opleiding rechtrichten gedaan bij Antoine. De mentale toestand
van Laaf is gelukkig door de jaren heen langzaam maar zeker ook veranderd. Ze bloeide op. Zij is mijn grote leermeester
geweest, niet alleen qua training en opleiding maar ook qua levenslessen. Ze was mijn spiegel en allerbeste vriend.
Tot mijn grote verdriet is ze afgelopen november 2015 overleden. Ze is 22 jaar geworden en ik mis haar enorm.
In juni 2015 kwam Sal op mijn pad. Een Belgische springgefokte merrie. Ik heb met haar mogen rijden tijdens de opleiding
bij Antoine en zodoende is ze zo'n 4 jaar later bij mij terecht gekomen. Sal is volledig verreden door de de
springruiter van wie ze was. Daarna schijnt ze nog een jaar op stal te hebben gestaan bij een school met het
stempel 'staatsgevaarlijk' op haar hoofd. Ze is een hele hete merrie, compleet het tegenovergestelde van Laaf.
Ze was enorm gestrest en wist eigenlijk niet eens meer hoe ze moest lopen. Als ze gestrest is loopt ze kreupel
door de spanning in haar lijf. Ook had ze ongelijke hielen, een groot verschil tussen haar linker en rechter
voorhoef. Dit heeft me naar het 'natuurlijk bekappen' geleid. Ik bekap haar nu zelf en gelukkig wordt het verschil
al een stuk minder groot. Het word denk ik een lange maar leerzame en interessante weg om Sal weer 'goed' te
krijgen. Ze staat nu 24/7 buiten met een schuilstal in een rustige kudde en wordt langzaam aan steeds meer relaxt.
We wandelen veel en zijn met grondwerk en longeren terug naar de basis gegaan.
Reviews
Lindy en ik gaan al heel wat jaartjes terug. Lindy haar rust en geduld blijven mij verbluffen. Ze weet altijd het
beste uit mijzelf en mijn Friese dame Nienke te halen. Als Nien overal mee bezig is behalve met mij, dan kan
ik mijn geduld verliezen maar dan zet Lin de knop om..... Rust, adem in en adem uit, relax, negeer..... en vloeit
al de spanning weer weg. Heerlijk om zo met mijn paardje bezig te zijn....echt SAMEN rijden en genieten, zo fijn
kan (h)eerlijk paardrijden zijn. Zeker voor diegene met rijtechnische problemen (Al dan niet medisch) een echte
aanrader!
- Annemiek Barry-Luijten
Sinds een jaar les ik bij Lindy. En kan ik vol overtuiging zeggen dat het zo fijn lessen is! Alles gaat met rust
en liefde en er word erg goed gekeken naar paard, ruiter en wat het paard aan kan. Sinds ik les heb bij Lindy
is mijn paard zoveel fijner gaan lopen, ook al heeft hij soms nog zijn streken, het gaat al zó veel beter!
- Denise Kastelein
Vanaf het moment dat ik een paardje kreeg met een hele gebruiksaanwijzing ben ik bij Lindy gaan lessen. Haar extreme
vlucht gedrag, scheefheid en onzekerheid onder het zadel is er nu geheel uit. Ik kan nu met zoveel plezier rijden!
Dankzij Lindy zette ik door, overwon ik mijn angsten en ben ik gegroeid! Een aanrader voor mens en dier!